De afweging tussen een open of gesloten afdeling voor bewoners met dementie: een kwalitatieve studie

Samenvatting

Achtergrond: Er is groeiende aandacht voor bewegingsvrijheid als onderdeel van persoonsgerichte dementiezorg. Hoewel
een gesloten deur veiligheidsrisico’s kan terugdringen, vermindert het doorgaans ook de kwaliteit van leven. Zorgorganisatie
tanteLouise streeft naar maximale verantwoorde vrijheid voor bewoners met dementie. Toch worden bewoners soms
overgeplaatst van een open naar gesloten psychogeriatrie (PG) afdeling.
Doel: Inzicht krijgen in de overwegingen van zorgprofessionals bij overplaatsing van bewoners met dementie van een open
naar een gesloten PG-afdeling binnen tanteLouise.
Methode: Semigestructureerde diepte-interviews met verzorgenden en verpleegkundigen van open en gesloten PGafdelingen en een multidisciplinaire focusgroep. De data zijn thematisch geanalyseerd.
Resultaten: Zowel open als gesloten PG kunnen volgens de deelnemers een passende woonomgeving bieden, afhankelijk
van individuele bewoners. Open PG faciliteert vrijheid en eigen regie, en gesloten PG biedt veiligheid, structuur en deskundige
begeleiding. Het multidisciplinaire team bespreekt voor een overplaatsing de mogelijkheden en risico’s op open PG.
Desondanks verhuizen bewoners regelmatig naar gesloten PG zonder geldige reden. Deelnemers streven naar meer vrijheid
voor bewoners met dementie, waarvoor volgens hen nog randvoorwaarden ontbreken.
Conclusie: De geboden structuur en deskundige begeleiding op gesloten PG, moet ook op open PG aanwezig zijn om
vrijheid voor bewoners met dementie te behouden. Daarnaast zijn een cultuuromslag en randvoorwaarden vanuit de
organisatie noodzakelijk.