Een kwalitatieve exploratie van het chronisch gebruik van psychofarmaca in woonzorgcentra

Samenvatting

Achtergrond Hoewel de richtlijnen niet-medicamenteuze therapieën naar voren schuiven en het
chronisch gebruik van psychofarmaca afraden, worden psychofarmaca in de Belgischewoonzorgcentra
nog vaak voorgeschreven.
Doel Het nagaan van de redenen voor het starten, doorgeven en stoppen van psychofarmaca bij
ouderen met dementie die gedragsproblemen vertonen in het woonzorgcentrum.
Methode Zevenentwintig interviews werden overgenomen van een eerder verschenen project,
dat vertrok van semi-gestructureerde interviews bij de verpleging, artsen en mantelzorgers van elf
willekeurig geselecteerde residenten uit drie woonzorgcentra. Een kwalitatieve analyse volgens
de ‘Qualitative Analysis Guide of Leuven (QUAGOL)’ werd uitgevoerd door drie onafhankelijke beoordelaars.
Een eerste analyse focuste zich op het starten, doorgeven en stoppen van medicatie.
Een tweede analyse legde de verschillende deelnemers van elk interview naast elkaar en zocht
naar gelijkenissen en verschillen.
Resultaten Zeventien codes werden opgesteld voor vier thema’s: (1) Starten, stoppen of doorgeven?;
(2) Gedrag; (3) Therapie; en(4) Alternatieven. Redenen voor opstart van psychofarmacawaren
het verminderen van storend gedrag en het verbeteren van de levenskwaliteit van de bewoner.
Een vergelijking tussen de verschillende geïnterviewden toonde aan dat psychofarmaca werden
gestart op vraag van de verpleegkundige staf. Artsen noch verpleegkundigen achtten de opvolging
van de medicatie als hun taak en neigden de verantwoordelijkheid hierover van zich af te
schuiven. Eenmaal gestart werd de medicatie chronisch gegeven. Het gebruik maakte deel uit
van een dynamisch proces waarin naar een evenwicht werd gezocht tussen werking en nevenwerking.
Meer inzicht in het gedrag van de bewoner leidde tot een betere behandeling van de
gedragsproblemen.
Besluit Verpleegkundigen spelen een belangrijke rol bij het initiëren en doorgeven van psychofarmaca.
Artsen moeten mogelijk een meer actieve rol opnemen in de indicatiestelling en monitoring
van psychofarmaca. Afbouw van psychofarmaca alsook het toepassen van niet-farmacologische
alternatieven blijven belangrijke knelpunten in de woonzorgcentra. Opleiding, aanpassingen
van de praktijkrichtlijnen, gedegen onderzoek, verdere professionalisering en beleidsmatige
elementen kunnen in een complex samenspel voor verandering ten goede zorgen.