Onnodige slechtziendheid onder ouderen in zorginstellingen: lessen uit een interventieproject in de regio Den Bosch

Samenvatting

Introductie
Veel ouderen in zorginstellingen in Nederland zijn onnodig blind of slechtziend (visus <0,3). Zij vallen vaker, zijn vaker
depressief en hebben meer zorg nodig. In dit interventieproject werden slechtziende bewoners geïdentificeerd en
doorverwezen voor adequate oogzorg. Het doel van het onderzoek is evaluatie van de interventie, waaronder validatie van de
screening, bepalen van prevalentie en oorzaken van visuele beperkingen en bepalen van resultaten van de behandeling.
Daarnaast wordt ook de effectiviteit van de zorgketen geëvalueerd.
Materiaal en methode
Aan 640 bewoners werd een eenvoudige oogscreening aangeboden en 210 van hen werden verwezen, via hun huisarts, naar
de optiek (10), oogarts (98) of revalidatie-instelling (1).
Resultaten
De uitval in dit onderzoek was fors. De prevalentie van slechtziendheid (24%) was lager dan in vergelijkbare studies. Van de
onderzochte bewoners had 51% cataract. Uiteindelijk zijn 17 (8,1%) van de 210 verwezen bewoners behandeld door de
oogarts en negen (4,3%) naar een optiekzaak verwezen. Knelpunten in de effectiviteit van de zorgketen werden
geïdentificeerd.
Discussie
Visusscreening in zorginstellingen voor ouderen is goed uitvoerbaar en zinvol. De organisatie van de zorgketen dient korter en
eenvoudiger te worden. Daarmee zal de effectiviteit van deze interventie, en daarmee de kwaliteit van leven van veel
bewoners, verbeteren.