Overleg tussen mantelzorgers en formele hulpverleners van thuiswonende ouderen

Samenvatting

Het huidige overheidsbeleid ten aanzien van de langdurige thuiszorg is gericht op een sterkere verbinding tussen de
professionele thuiszorg en de informele zorg. In dit onderzoek wordt nagegaan of formele hulpverleners en mantelzorgers
van thuiswonende ouderen met elkaar overleggen over de zorg en in hoeverre dit samenhangt met kenmerken van de
oudere, het zorgnetwerk en de individuele hulpverleners. Data zijn afkomstig van 63 thuiswonende ouderen, waarbij
gegevens zijn verzameld over hun gezondheid, ervaren regie in de zorg en hun zorgnetwerk. Daarnaast zijn 79 mantelzorgers
en 90 professionele thuiszorgmedewerkers ondervraagd over hun motieven en visie op hulpverlening. De 112 dyades tussen
deze formele hulpverleners en mantelzorgers zijn de analyse-eenheden in deze studie. Bivariate analyses wijzen uit dat vooral
mantelzorgers die inwonend zijn, veel zorg verlenen en/of sterk gemotiveerd zijn om de oudere thuis te laten wonen,
overleggen over de zorg met formele hulpverleners. Dit gebeurt vooral als er sprake is van een grote zorgbehoefte bij de
oudere. De kenmerken van de formele hulpverlener blijken niet belangrijk voor overleg over de zorg. Geconcludeerd wordt
dat overleg tussen uitwonende hulpverleners en formele hulpverleners niet vanzelfsprekend is en meer proactief tot stand
moet komen.