Eenzaamheid en zelfmanagementvaardigheden bij visueel beperkte ouderen

Samenvatting

Doel
Het bepalen van de prevalentie van eenzaamheid onder visueel beperkte ouderen en deze te vergelijken met een gematchte
referentiegroep van goedziende ouderen uit de Longitudinal Aging Study Amsterdam. Tevens worden determinanten van
eenzaamheid bij de visueel beperkte ouderen onderzocht, waaronder zelfmanagementvaardigheden.
Methode
Voor deze cross-sectionele studie zijn 173 visueel beperkte ouderen telefonisch geïnterviewd. De Eenzaamheidsschaal van De
Jong Gierveld en de SMAS-30 zijn gebruikt voor het meten van respectievelijk eenzaamheid en twee typen van
zelfmanagementvaardigheden, namelijk self-efficacy en initiatief nemen.
Resultaten
De prevalentie van eenzaamheid onder visueel beperkte ouderen is significant hoger in vergelijking met de referentiegroep
van goedziende ouderen (50% versus 29%; p < 0,001). De multivariate hiërarchische regressieanalyse toont aan dat de
zelfmanagementvaardigheid self-efficacy, partner status en zelfwaardering samenhangen met eenzaamheid. Visusgerelateerde
variabelen, zoals de ernst en de duur van de visuele beperking, zijn niet geassocieerd met eenzaamheid.
Discussie
Visueel beperkte ouderen zijn een risicogroep als het gaat om eenzaamheid. De samenhang met
zelfmanagementvaardigheden biedt mogelijkheden aangezien deze vaardigheden aangeleerd kunnen worden en daarmee
eenzaamheidsgevoelens bij visueel beperkte ouderen kunnen verminderen.