Bespreken van het reanimatiebeleid op een afdeling geriatrie: de ervaring van patiënt en familie

Samenvatting

Doel: Achterhalen van de ervaring van het gesprek
over het reanimatiebeleid dat standaard
bij iedere opname wordt gevoerd bij geriatrische
patiënten of hun vertegenwoordigers.
Opzet: Prospectief, observationeel, exploratief
survey-onderzoek
Methode: Gedurende 10 weken werd aan alle
nieuw opgenomen patiënten of vertegenwoordigers
van wilsonbekwame patiënten op
een afdeling geriatrie van een algemeen ziekenhuis,
met een semi-gestructureerd interview
gevraagd naar hun ervaring van het gesprek
over het reanimatiebeleid. Ook werd er
gevraagd naar factoren die mogelijk invloed
hebben op deze ervaring, en naar verbeterpunten
van het gesprek. De primaire uitkomst
was het cijfer op een schaal van 1 t/m 10 met
betrekking tot de tevredenheid over het reanimatiegesprek.
Resultaten: Er werden 76 deelnemers, waarvan
29 wilsbekwame patiënten en 47 vertegenwoordigers,
geïncludeerd. Het reanimatiegesprek
duurde gemiddeld 4,5 minuut (SD 3,2)
en in 70% (n=53) werd een niet-reanimatiebesluit
genomen. De beoordeling van het reanimatiegesprek
op een schaal van 1 t/m 10
was gemiddeld 7,8 (SD 1,5). In totaal werden
er 121 positieve opmerkingen gemaakt tegenover
70 negatieve. Als belangrijkste verbeterpunten
worden genoemd: beter inleiden van
het gesprek (17%), meer uitleg geven over
reanimatie en de kans op succes (17%) en het
geven van informatie voorafgaand aan de opname,
zodat patiënt en vertegenwoordiger al
op de hoogte zijn dat er gesproken gaat worden
over het reanimatiebeleid (12%).
Conclusie: Patiënten en vertegenwoordigers
van wilsonbekwame patiënten staan positief
tegenover het standaard bespreken van het
reanimatiebeleid met de arts tijdens het opnamegesprek
op een afdeling geriatrie, en beoordelen dit gesprek met een 7,8/10. Ter
verbetering wordt voorbereiding van de patiënt
en vertegenwoordiger voor het reanimatiegesprek
en uitgebreidere communicatie
tijdens het gesprek aanbevolen.