Een carrière als specialist ouderengeneeskunde; iets voor de huidige geneeskundestudent?

Belangstelling geneeskundestudenten voor ouderengeneeskunde

Samenvatting

Achtergrond
Vanwege de toename van het aantal oudere patiënten met multimorbiditeit zijn er meer specialisten ouderengeneeskunde
nodig. Het aantal beschikbare opleidingsplaatsen is echter de laatste jaren niet volledig benut geweest. Om een indruk te
krijgen van de mate van belangstelling voor een carrière in het specialisme ouderengeneeskunde van geneeskundestudenten
en de mogelijke factoren die daarbij een rol spelen, hebben wij deze belangstelling geëxploreerd, evenals het beroepsbeeld
dat geneeskundestudenten hebben van dit specialisme. Dit hebben we gedaan in een ‘oud’ en ‘nieuw’ curriculum. Deze
laatste kent een verplicht coschap ouderengeneeskunde en meer competentiegebonden leren.
Methode
In het VUmc is in 2014 aan 120 geneeskundestudenten en in 2009 aan 150 geneeskundestudenten aan het einde van hun
laatste jaar een vragenlijst voorgelegd over beroepsvoorkeuren en beroepskenmerken.
Resultaten
Het responspercentage bedroeg 100 % respectievelijk 85 %. Van het nieuwe curriculum overwoog 16,7 % van de studenten het
specialisme ouderengeneeskunde als beroep. Van het oude curriculum was dat 9,4 % p( = 0,087). De beroepskenmerken die
studenten vooral aantrekkelijk vonden, maar niet van toepassing achtten op het specialisme ouderengeneeskunde waren:
diagnostiek, acute aandoeningen, zichtbare resultaten. De beroepskenmerken die studenten zeer van toepassing vonden op
dit specialisme, doch minder aantrekkelijk vonden voor hun latere beroep, waren: psychosociale-, chronische- en terminale
aandoeningen.
Discussie
Er is een trend dat studenten van het nieuwe curriculum meer belangstelling hebben voor het beroep van specialist
ouderengeneeskunde, al blijft deze belangstelling laag.
Het verdient aanbeveling om in de basisartsopleiding, zowel in de bachelor als in een verplicht coschap ouderengeneeskunde,
te laten zien dat aantrekkelijk gevonden kenmerken van het artsenberoep wel degelijk voorkomen in dit specialisme. Tevens
zou in de basisopleiding meer aandacht besteed moeten worden aan de begeleiding en behandeling van patiënten met
chronische en terminale aandoeningen.