Hu meertalig? De bruikbaarheid van een sneltoets tweetaligheid voor kinderen

Samenvatting

In veel (taal)onderwijsonderzoek is het al dan niet tweetalig zijn van proefpersonen een achtergrondfactor die van belang kan zijn bij het interpreteren van de uitkomsten. Van tweede en derde generatie kinderen is echter vaak onduidelijk of, en in welke mate, zij tweetalig zijn. Om in de behoefte aan een korte, makkelijk af te nemen toets te voorzien, is een ‘sneltoets tweetaligheid’ met items die lichaamdelen aanduiden ontwikkeld, waarmee in minder dan vier minuten tweetalige kinderen op hun taalvaardigheid in twee talen getest kunnen worden. De voordelen van de toets zijn dat deze gemakkelijk uitvoerbaar is, dat de toets toe te passen is in verschillende talen, niet specifiek gerelateerd is aan een bepaald taaldomein (zoals de thuistaal, of de schooltaal), en dat de resultaten van de toets vergelijkbaar zijn in de twee talen, doordat de frequentie van het voorkomen van items gerelateerd is aan de verwervingsvolgorde. In dit artikel is de bruikbaarheid, de validiteit en de betrouwbaarheid van de toets onderzocht bij 113 Turkse en zestien Chinese kinderen in Nederland. Uit de resultaten kwam naar voren dat zowel de Turks-Nederlandse kinderen als de Chinees-Nederlandse kinderen in groep 1 al dominant waren in het Nederlands.