Gezinsvorming en onderwijskansen. De verblijfsduur van Turkse en Marokkaanse ouders in Nederland en taal- en rekenvaardigheid van hun kinderen

Samenvatting

Driekwart van de Turkse en Marokkaanse jongeren in Nederland haalt hun huwelijkspartner rechtstreeks uit het herkomstland. De Nederlandse overheid maakt zich hierover zorgen, omdat zij verwacht dat deze huwelijksmigratie het integratieproces belemmert. Zij is niet alleen bang voor de negatieve consequenties voor de integratie van de partner - die geen Nederlands spreekt en niet bekend is met de Nederlandse samenleving - maar als gevolg daarvan ook voor de onderwijs- en maatschappelijke kansen van hun kinderen. In het onderhavige artikel wordt dit laatste op indirecte wijze getoetst. Er wordt gebruikgemaakt van gegevens uit het PRIMA-cohortonderzoek. De steekproef omvat 3100 Turkse en Marokkaanse kinderen uit groep 2 van het basisonderwijs, en hun ouders. Het verschil in verblijfsduur tussen de vader en moeder wordt gezien als een indicator van huwelijksmigratie. De resultaten laten zien dat er geen relatie is tussen het verschil in verblijfsduur van de ouders en de taal- en rekenvaardigheid van hun kinderen. Implicaties van deze bevinding worden bediscussieerd.