Lange-termijneffecten van benaderingen van literatuuronderwijs: hoe kan een latere belangstelling voor lezen verklaard worden?

Samenvatting

In dit artikel wordt onderzocht welke invloed benaderingen van literatuuronderwijs hebben op de frequentie waarmee personen op volwassen leeftijd boeken lezen en hoe deze invloed verklaard kan worden. In totaal 88 docenten Nederlands in het voortgezet onderwijs zijn retrospectief ondervraagd over het literatuuronderwijs dat zij in een willekeurig jaar tussen 1975 en 1998 gaven. Van deze docenten zijn bijna 700 oud-leerlingen, verspreid over examenjaren en -niveaus, opgespoord en ondervraagd over hun huidige leesfrequentie, leesattitude en literaire kennis. Multilevel-analyses laten zien dat naarmate de benadering van literatuuronderwijs meer gericht is op de leerling, de latere leesfrequentie hoger is. Deze invloed verloopt via het ontwikkelen van een positievere leesattitude. Naarmate de gevolgde benadering meer cultuurgericht is, lezen mensen later minder. Bovendien onderscheiden ze zich niet naar omvang van literaire kennis.