Curriculumdifferentiatie en leren denken: een onderwijspedagogisch perspectief

Samenvatting

Dit artikel geeft een beschrijving en analyse van het verschijnsel curriculumdifferentiatie. Het vraagstuk wordt in een internationale context geplaatst en exemplarisch toegespitst op de basisvorming in Nederland. De uitkomsten van empirisch onderzoek naar de invloed van curriculumdifferentiatie op het leren van leerlingen worden beschreven. Daarbij wordt een theoretisch model gehanteerd waarin de interactieprocessen als de ‘primary engines’ van het leren worden gezien. De conclusie is dat bij curriculumdifferentiatie de interactieprocessen in de laagste stroom minder goed verlopen, waardoor het leren denken als doelstelling voor een grote groep leerlingen op het spel komt te staan. De empirische bevindingen worden aangevuld met recente inzichten uit de biologische psychologie en de ontwikkelingspsychologie betreffende de complexe dynamiek van ‘nature and nurture’. Er wordt een poging gedaan deze inzichten te integreren in een onderwijspedagogische visie op “leren denken op basis van een brede introductie in de cultuur”. Het artikel besluit met enkele aanbevelingen voor het beleid en de schoolpraktijk.