Japan and the pursuit of a new Americanidentity. Work and education in a multicul-tural age

Samenvatting

Dit project van Feinberg is voortgekomen uit eenbezorgdheid over de relatie tussen school enwerk, en is later verschoven in de richting van de vraag naar de aard van een democratische identiteit in een multiculturele samenleving. Feinbergbegon dit project omstreeks 1980, kort nadat leiders vanuit overheid en industrie verklaarden dater een crisis heerste in het Amerikaanse onderwijs. De oorzaken van het groeiende Amerikaanse handelstekort met Japan en de (toenmalig) inverval verkerende industrie (auto's enconsumentenelektronica) zouden vooral liggenin het slechte onderwijs. De lage testscores vanAmerikaanse leerlingen, met name in vergelijkmet die van Japanse, achtte men een teken vande achteruitgang van het onderwijs en dit zou deverklaring vormen voor het gebrek aan concurrerend vermogen van de Amerikaanse industrie.Zowel de hoge testscores van Japanse studentenals de indrukwekkende prestaties van de Japanseindustrie zag men als bewijs voor de stelling datgoed onderwijs goede werknemers produceert.Nu vestigde zich in die jaren in de V.S. eengroeiend aantal 'transplants', dat wil zeggenfilialen van Japanse maatschappijen. De Japansekinderen die met hun ouders meekwamen, werden geplaatst in de nabijgelegen openbare scholen. Dit stelde Feinberg (hoogleraar Philosophyof Education en leider van de Study of CulturalValues and Ethics aan de University of Illinois,UrbanaChampaign) in staat de gecompliceerderelatie tussen onderwijs en arbeidsmarkt/industrie aan een eerste analyse te onderwerpen.Hiertoe interviewde hij talloze Japanse oudersen kinderen, zowel in de V.S. als na hun terugkeer naar Japan. Hoewel Feinberg nog steedsgeïnteresseerd was in de relatie tussen schoolprestaties en industriële produktiviteit, trad ereen verschuiving op in zijn vraagstelling: watbetekenen de prestaties van Japanse scholierenen Japanse werknemers voor Amerikanen, enwaarom hebben ze die betekenis? Een van deredenen voor deze verschuiving in probleemstelling was dat Feinberg het gevoel haddat economische kwesties van secondair belanggeworden waren en dat er achter al die aandachtvoor Japan een bezorgdheid voor de eigenidentiteit en het moreel karakter schuil ging. Zijncentrale vraag werd dus: "What is it about thenature of our selfimderstanding that leads us tosee Japanese performance in the way that wedo?" (p. 4). Voor Feinberg schept de op Japangeprojecteerde mengeling van vrees en bewondering een goede gelegenheid om meer te wetente komen over de eigen Amerikaanse identiteit,en de wijze waarop het onderwijs hieraan bijdraagt.