Zelfinstructie: een cognitief-psychologisch perspectief
Samenvatting
Het centrale uitgangspunt van de ZICOgroep is dat het tijd is dat de traditionele ontwerpkunde met wortels in het behaviorisme en cognitivisme vervangen wordt dooreen nieuwe ontwerpkunde. De traditionelebehavioristisch georiënteerde ontwerpkundegaat teveel uit van een vakinhoudelijke aanpak, waarbij de decompositie van taakelementen via taakanalyse ertoe leidt dat de ontwerper erg actief is maar de lerende niet. Detraditionele cognitieve ontwerpkunde, zoalsbeoefend door mensen als Merrill en Reigeluth, gaat uit van leerdoelen van verschillendcognitief niveau. De hogere cognitieve doelenvragen andere leeractiviteiten dan de lagere.Het fundamentele ontwerpprincipe is dat uitde aard van de leerdoelen de aard van de teontwerpen leeractiviteiten kan worden afgeleid. De ZICO groep stelt vragen bij dezeontwerpkunde en is op zoek naar een nieuweontwerpkunde. Hierin wordt veel meer dan inde traditioneel cognitieve ontwerpkundeserieus genomen dat lerenden hun eigen lerenactief sturen onder invloed van hun leerstijl,leerconceptie, metacognitieve kennis, regulatiestijl, oriëntatie op het leren, leermotivatieen voorkennis, alsmede onder invloed vandatgene wat zij in interactie met het lesmateriaal (en de vakspecifieke inhoud daarvan)ervaren. Belangrijke onderwerpen in datkader zijn bijvoorbeeld de vragen die lerendenzichzelf stellen, de persoonlijke leerdoelen dielerenden hanteren, de interpretaties van leertaken, opdrachten en overige didactischemaatregelen, de mentale inspanning die lerenden zich moeten getroosten en de wijzewaarop lerenden zichzelf toetsen en gebruikmaken van (diagnostische) toetsen. Ook is desamenhang van de verschillende instructiemaatregelen en de wijze waarop zij elkaarversterken dan wel tegenwerken een belangrijk onderwerp. Een belangrijke bron van inspiratie is daarbij het constructivisme (Duffy en Jonassen, 1991).
