Hermeneutische diagnostiek en oplossing. De mens als tekst.

Samenvatting

Habermas' visie buiten de dialoog blijft, hetgeen strijdt met diens eigen intenties. Van Hessen ontwerpt een sociologie van de jeugdige levensloopmet bijzondere aandacht voor het thema van socialisatie als samenhang van levensloop en leefwereld. Van Strien belicht interpretatieprocessen inde psychologische en agogische praktijk. Hermeneutische arbeid moet z.i. niet worden gezien alsalternatief voor het toepassen van algemene wetten of statistische regels op concrete gevallen,maar kan wel helpen om dieper door te dringen inindividuele problematiek. Van Strien werkt dat uitvoor de psychologische en (ped)agogische diagnostische praktijk in het algemeen, terwijl Rispens datdoet voor de diagnostiek van kinderen met leermoeilijkheden in het bijzonder. Hij beschrijft deontwikkelingen binnen het wetenschappelijk denken op dit terrein interpreterend en breekt een lansvoor het begrip van kinderen met voornoemdeproblemen. Zijn bijdrage heeft een sterkoverzichts en tegelijk programkarakter, met alsvoordeel dat ze voor nietingewijden als een inleiding in de orthopedagogiek kan gelden. In zijn bijdrage over hermeneutiek en pedagogische normenbegrijpt A. de Vries begrijpen als een deelnemenaan ontwikkelingen in het leven van de ander, ineen geest van oneindige tolerantie welke geen oordeel of positiename toe zou laten. Dit lijkt therapeutisch een ideaal, maar ook hermeneutisch waarwaarden en normen in hun regulerende functieworden begrepen. Het onderscheid dat hij aanbrengt tussen tijdgebondenheid van normen en heteeuwigheidskarakter van waarden zal niet iederelezer zonder meer volgen, dunkt me. Hekkensluiter is Langeveld met een verhelderende bijdrageover de babylonische spraakverwarring om hetkind. Verwaarlozing van het begrijpen leidt z.i. totvereenzaming, verwarring en vervreemding, metname als pedagogische denkers (en doeners) zichslechts tot de fysieke en natuurwetenschappelijkecondities van het (vroeg)menselijk bestaan beperken.