Het natte vingerwerk; kritiek op een kwalitatief onderzoeknaar de kinderlijke leefwereld

Samenvatting

Als drie hoogleraren gezamelijk in de penklimmen om een proefschrift te kritiseren enals dat ook nog eens drie hoogleraren zijn diehet over de inhoud en benadering van hunvak doorgaans heftig oneens zijn, mag vaneen unicum gesproken worden. Zo'n proefschrift moet dan wel erg slecht zijn. Of moesthet slecht gemaakt worden, omdat deze drievakgenoten zich erdoor geraakt voelden?Hoe dan ook, men verwacht van Van IJzendoorn, Imelman en Spiecker in zo'n gevaleen degelijke recensie, maar vooral ook eenzakelijke recensie. Immers, waar onze drierecensenten zich ergeren aan suggestief taalgebruik in ons eind vorig jaar verschenenproefschrift, 'Pedagogiek op je knieën'(Boom, Meppel 1984), zouden zij het toch opz'n minst zelf achterwege kunnen laten. Aluit de eerste regels die in de Telegraaf nietmisstaan zouden hebben blijkt dat ze datniet van plan zijn. Zo wordt er geschrevenover 'de geruchtmakende promotie' en over'raillerende' besprekingen in de media (dagbladpers en radio). Die geruchten verspreid(d)en zij voornamelijk zelf ('in wetenschappelijke kring sterk omstreden') enslechts de minst serieuze van de zes krantenrecensies was negatief over het proefschrift,het radiointerview was louter informatief.Onterechte en goedkope stemmingmakerijaan het begin van een recensie, die verder bijna voortdurend afbrekend is en daarnaastgeborneerd. Alhoewel de recensie geenszinsuitnodigt tot een inhoudelijke discussie, hebben we geen zin ons in de mahng te laten nemen. Daarom willen we, zo zakelijk mogelijk, orde op zaken stellen; we volgen de recensie daarbij op de voet.