Gedragsproblemen.

Samenvatting

Öitbock, dat op het toneel van de orthopedagogiekrol zou kunnen spelen van antagonist van Terfiorsts Algemene Pedagogiek', kon de auteur slechts"'fit moeite gepubliceerd krijgen. Voor een overigensgerenommeerde uitgever zou het amorele karakterfirvan één der redenen hebben gevormd om het niet'"ajn fonds op te nemen. In zekere zin is dc strekkingRedmeijers boek er zeer wel mee getypeerd.; staat tot het andere en de anderen op een'gesloten', gestructureerde, en op een deels"Pen', structurerende manier. Deze laatste houdinghet mogelijk op een vrije, creatieve wijze^ ructuur aan te brengen in de ons omringende sociale■^ateriele wereld. Het opgroeien in een van morele^es d(X)rdrenkte samenleving heeft een verstar^ende uitwerking; het kind doet er een 'gesloten weI ° mee op. Omdat de samenleving echter verschilsamenhangende, morele ctxies kent,"et opgroeiende kind zo zijn eigen waarden enrmen internaliseert, kan men voortdurend con^'«cn verwachten tussen enerzijds individuen en dehen aanvaarde normen en anderzijds de sociaal^ nvaardc structuren in de samenleving. Zonder enig^oorbehoud kiest Redmeijer, geen enkel waarderend^ordcel vellend over het meer of minder waard zijn^ ^'gerende (persoonlijke dan wel door velen geeldc) waarden, vtxir het principe van de gelijk^ ärdigheijj Ieder dient bij voorbaat geaccepteerd te^°rdcn; alle 'morele codes' zijn bespreekbaar in eenVadie moet leiden tot een passender opstelling(jg ""ndcrcn, opvoeders en begeleiders. En wel om^^^ die codes aldus Redmeijer in logisch opzichtjeetief zijn. Normen en waarden, ja, überhaupt demet behulp waarvan mensen hun wereld^^ cturercn, zijn immers slechts als zodanig aan^^''We«, empirisch waarneembaar; ongeacht of hetQj^®®®' oma in de persoon geïnternaliseerde dan welg^l 'n de samenleving aanvaarde 'structuren' ('ref^^^^'emen' is vermoedelijk een betere term; lm.),tuj duidt a aan met PS en b met SAS. Del^^^en de Ps en de SAS voorkomende conflicten•^en slechts door middel van communicatie (in