Kritiek van Davydov op de klassieke abstractietheorie.Enige theoretische achtergronden

Samenvatting

Zoals bekend verzet Davydov zich al jaren tegen de suggestie als zou de zogenaamde traditionele abstractietheorie een uitputtende verklaring leveren voor het proces van begripsvorming (Zie b.v. Davydov, V. V., 1962, 1963,1966, 1967, 1968, 1972'^', I972"'>, 1972"',1974, 1976, 1977"", 1977"", 1979, 1980).Naar zijn overtuiging is deze theorie alleentoereikend om het tot stand komen van empirische begrippen weer te geven. Daarnaast bestaan er echter theoretische begrippen, die opandere wijze tot stand komen dan in de klassieke abstractietheorie gesteld wordt en duseen andere theorie ter verklaring behoeven.Om deze verklaring te vinden neemt Davydovzijn toevlucht tot de dialectische logica. Aan dit'positieve' gedeelte van zijn programma zalechter in dit artikel nauwelijks aandacht besteed worden. We beperken ons tot het "negatieve" gedeelte, waarin Davydov op epistemologische, logische en psychologische grondenstelling neemt tegen de denkbeelden uit detraditionele abstractietheorie. Het is onfeovertuiging dat een zorgvuldige afweging vande argumenten van Davydov tegen de traditionele abstractietheorie van groot belang kan zijnvoor een juiste appreciatie van de door hemontwikkelde onderwijsprogramma's. Eengrondige theoretische bezinning kan ons behoeden voor een al te pragmatische aanpak,waarbij onderwijsveranderingen worden doorgevoerd op basis van al dan niet fraai voorgestelde praktijksuccessen.