Over het leren oplossen van natuurwetenschappelijke problemen

Samenvatting

Op tal van plaatsen in de literatuur zijn beschrijvingen te vinden van het eigenaardige geinig van beginners die, na een theoretische inleiding in een of ander wiskundig of natuurkundig domein, voor het eerst opgaven moetenmaken. I3eginners lezen de opgaven niet goed,zt nemen niet de tijd om zich te oriënteren, zelaten zich afleiden door associatieve invallen, ze^ijn te haastig en proberen te veel tegelijk teheel prille beginners bezondigen zich aanl^anketletteralgebra", allemaal administreren2e slordig en zelfs meer gevorderden kunnen, in'beginnerssituatie", maar al te vaak op illegi'iem denken worden betrapt. Enzovtxirt! IknkK>mde dit gedrag eigenaardig, een neutrale'"""■ni, uit de betreffende literatuur krijgt men•'chter meer het idee dat het om iets tenhemelschreiends zou gaan. Op het eerste gezicht lijktdat overdreven. Tenslotte storten ook in Nederland bruggen meestal niet in en onze industrie levert alleriei ingenieuze produkten; blijkbaar lukt het binnen het bestek van het huidigeonderwijs velen toch het beginnersstadium teboven te komen. Kernpunt voor de onderwijskundige emoties lijkt te zijn dat het huidigeonderwijs te weinig moeite doet om de eigenaardige fase in dit soort leerprocessen te verkorten, terwijl dat wel zou kunnen. Waar hetaan ontbreekt is 'probleemaanpakonderricht',of 'heuristisch onderwijs', of hoe men het ookwil noemen. Feiten worden onderwezen, begrippen en hun relaties, principes en ook standaardbewerkingen. maar aanpaksystemen diede leeriing in staat stellen ook nietstandaardopgaven aan te vatten, vallen meestal buiten dehorizon van het expliciete onderwijs.