Analyse en evaluatie van enige grondstellingen uit pedagogische opvattingen van J. D. Imelman

Samenvatting

De meeste pedagogen en ondenvijskumligen inNederland aanvaarden de legitimiteit van helbestaan van een logische kloof tiissen 'Sein' en'Sollen' hij hun pedagogische overwegingen, watleidt lot een omlersclwid lussen empirisclic uitspraken en normatieve oordelen bij het nemenyan beslissingen. Daarbij blijft er een grotev rijheid van denken mogelijk op het gebied vanmens en maatschappijvisie. In de fundamentelepedagogiek van Imelman wordt een dergelijkebenadering afgewezen en wordt een transcendentaal ontologisch denken ontwikkeld in sa'>h'nliang met een rationeel personalisme, dateen 'conditio sine qua non' zou zijn van iedere'behoorlijke' pedagogie(k).Deze door Imelman gepretendeerde evidentieberust mijns inziens echter op een fundamenteledenkfout, zodat volgens mij deze pedagogiekniet meer, maar ook niet minder, is dan een''"tionalisti.sche opvoedingsleer naa.st de vele andere leven.sbe.schouwelijke pedagogische theorieai. dc tniditic van nomiaticvc [Kdagogickcnuil dc eerste helft van deze eeuw, waarbij pedagogen op grond van hun geloof of wereldhe'«'•'houwing een antwoord wisten te geven opvrijwel ieder probleem, ontstond in Duitslandcn Nederland een euforie rond de fenomenologische benadering van het verschijnsel opvoeding. De pedagogiek kon zich emanciperen'"t een relatief autonoom discipline en het w as''■lïchts jammer" dat het Nederlandse taalgebied niet groter is, anders zou er vtilgens Per(p. 143) vanuit Lltrccht een 'heil'•>nie revolutie" ontketend zijn, die nu echter is""gebleven.