Een 'redelijke' pedagogiek?
Samenvatting
Het opstel waar Imelman op reageert heb ikgeschreven op grond van mijn bezwaren tegenImelmans opvatting, dat de verondersteldevooronderstellingen van zijn 'rationeel personalisme' d{x)r ieder weldenkend mens noodzakelijk aanvaard moeten worden. Ik heb geprobeerd Imelmans geloof op diverse wijzen terelativeren: epistemologisch, logisch, cultuurhistorisch en antropologisch. Het feit dat ikmeen 'goede' redenen te hebben met Imelmanvan mening te verschillen, wordt dcxir hem direct aangegrepen als inconsistentie. Ik zou deovertuigingskracht van argumenten aanvaarden en tegelijkertijd zijn rationeel personalisme, dat uitgaat van het rationele argument,willen bestrijden. Welnu, juist om deze redenspreek ik van een 'comfortabele positie', watImelman opvat als een 'ernstig verwijt'. Ik sluitechter niet uit, dat discussies als deze inderdaadberusten op botsende levensbeschouwingen,principes, taalspelen e.d. en dat dergelijke discussies inderdaad niet zo rationeel beslist kunnen worden als Imelman blijkbaar gel(H)ft. Een evaluerende benadering van een taalspel kan zich niet steeds beperken tot het objectvan onderzoek. Zcxlra we een antwoord willenop de vraag naar de geldigheid, de waarde of deplaats van een stelsel in onze wereld, hebbenwe criteria nodig waar het materiaal aan getoetst m(x;t worden. Imelman geeft terecht aan,dat bij mij het criteriumproWeem centraalstaat, en ik blijf het betreuren, dat ImelmankK)k in zijn reactie niet helder is in het verantw(x)rden van zijn criteria. Mijn vraag waarImelman zijn normen vandaan haalt blijft onbeantwtH)rd, tenvijl mijn gehele bct(H)g omdeze vraag draait.
