Onderwijskunde en Onderwijsinnovatie (I)
Samenvatting
De relatie tussen onderzoek en innovatie van het onderwijs wordt meestal gezien als een opeenvolging:eerst theorieontwikkeling, dan toepassing van de theorie. Bij die toepassing worden innovatiestrategieëngebruikt om mensen in het onderwijs tot het gebruikenvan het ontwikkelde produktte brengen. De 'klassieke'innovatiestrategieën zijn, evenals het toepassingsmodelals geheel, gebaseerd op de empirischanalytische opvatting van wetenschap. Deze opvatting wordt in diteerste deel kritisch geanalyseerd. Zij blijkt een aantalvooronderstellingen te bevatten, zoals een behavioristische leertheorie en een opvatting van rationaliteit alswetenschappelijkheid, op grond waarvan het niet verwonderlijk geacht kan worden dat ze in de praktijkslecht voldoet. Kernpunt van de kritiek is de opvattingvan de theoriepraxis relatie, die geen rekening houdtmet de wisselwerking tussen wetenschap en onderwijs.In het tweede deel zal deze kritiek worden uitgewerkttot een andere opvatting over de relatie onderzoekinnovatie.
