Van Spoetnik tot Watergate

Samenvatting

1. Het gegeven dat twee kommentaren op onsartikel verschenen zijn, is verheugend te noemen.Deze kommentaren zijn enigszins teleurstellend,want kennelijk zijn wij er niet in geslaagd onzeanalyses op een voor iedereen heldere wijze tepresenteren. Voordat wij uitvoeriger op de reaktiesingaan, willen wij terwille van de duidelijkheid denagestreefde intentie en gerichtheid van onzeuiteenzettingen nogmaals weergeven.Ons onderzoek naar Kohlbergs theorie geschieddevanuit een wetenschapsfüosofische optiek. Het wasonze bedoeling Kohlbergs theorie te analyseren opkonstitutieve bestanddelen, om daarbij tevens deaandacht te vestigen op spanningen en nietbereflekteerde vooronderstellingen. Een aantal misverstanden bij de auteurs lijkt gelegen te zijn in eenniet voldoende begrip voor ons vertrekpunt. In onsartikel pleiten wij niet, zoals Simons veronderstelt,voor een geesteswetenschappelijke pedagogiek dieuitgaat van een normatieve antropologie. Onzeinteresse is primair gericht op een rekonstruktie vanKohlbergs theorie. De samenvatting die Simons vandeze theorie geeft, is op zichzelf wel waardevol,maar gezien vanuit onze vraagstelling, niet direktrelevant en zelfs lakuneus, omdat aan de theoretische konstruktie van Kohlbergs theorie nauwelijksaandacht wordt besteed.Een misverstand heeft betrekking op debetekenis van onze analyses voor de praktijk. Metname in het kommentaar van Simons klinkt deopvatting door als zouden onze analyses loutertheoretisch van aard zijn en daarom geen reperkussies kunnen hebben voor de praktijk van deerop geënte stimuleringsprogramma's (Simons,pag. 79). Dit is een misvatting; de in theoretischopzicht gesignaleerde spanningen werken voor eendeel door in de praktijk. Wanneer men Kohlbergsopvatting over moraliteit onderschrijft, dan betekentdit, dat het objekt waarmee morele opvoeding zich inde praktijk bezighoudt, op een specifieke wijze isvastgelegd. 2. De kommentaren van Simons en Heymansverschillen in opzet en argumentatiestruktuur. Dekritiek van Simons komt in belangrijke mate voortuit een empirische invalshoek. Heymans tracht onzeanalyses vooral te interpreteren vanuit een bredere(nog te ontwikkelen?) handelingstheorie. Wij zulleneerst aandacht schenken aan de reaktie van Simons.