De conceptie van de klassikale volksschool in de Nederlanden, begin 19de eeuw

Samenvatting

Tegen het einde van de 18de eeuw begon depedagogische beweging in het Noorden wortel teschieten. In het streven naar een veralgemeend enbeter volksonderwijs vormde het pleidooi voor desimultane methode, met de daaraan beantwoordende schoolstructuur, een cruciaal gegeven. Menconcipieerde als ideaalbeeld een drieklassige volksschool met verdere differentiatiemogelijkheden.Daarmee was het fundament voor de klassikalevolksschool gelegd, al behield men een ruime matevan flexibiliteit in de interne organisatie. Meerderefactoren maakten de klassikaalgelijktijdige aanpakwenselijk. Efficiënt onderwijs, dat de doelstellingenvan de Bataafse volksschool moest realiseren,gebeurde het best langs deze werkvorm. Maar ookten aanzien van de opvoeding bood deze werkwijzede meeste garanties. Bekijken we de hedendaagse Belgische volksschool, dan valt, met betrekking tot haar interneorganisatie, onmiddellijk de indeling in elkaaropeenvolgende leeijaren op'. In de meeste gevallen^komen die leerjaren overeen met afzonderlijkeklassen, die men kortweg jaarklassen noemt. Eenjaarklas kan men dus omschrijven als een klaswaarin de leerlingen, althans in principe, op basisvan hetzelfde geboortejaar worden gegroepeerd^.