Richtlijnen voor het ontwikkelen van cursusdoelen

Samenvatting

In de onderwijskundige literatuur bestaat langzamerhand een heel scala van strategieën voor het ontwikkelen van cursusdoelen. Huber en Pilot (1974) hebbener dertien geïnventariseerd. In dit artikel, dat voortbouwt op het werk van genoemde auteurs, is getrachtrichtlijnen te ontwerpen die aan deze strategieën tengrondslag liggen. Daartoe wordt een model geïntroduceerd waarin het begrip 'taak' centraal staat. Watde cursusdoelen betreft, wordt onderscheid gemaakttussen doeltaken en toetstaken. Deze kunnen globaal,specifiek en naar taakvereisten worden omschreven.Bij het ontwikkelen van cursusdoelen kan wordengeput uit drie bronnen: uiteindelijke taken, studietaken en nultaken. Daarnaast kan nog als bijzonderebron genoemd worden: de feitelijke taakvervullingdoor de taakbeoefenaars. Verder omvat het modeleen overzicht van operaties waarvan men gebruik kanmaken bij het ontwikkelen van cursusdoelen. Bijvoorbeeld taakanalyse, voorwaardelijke analyse en inhoudsanalyse. Studeren en doceren zijn doelgerichte bezigheden.Studenten en docenten dienen dus doelen voor ogente hebben die zij in de cursus willen nastreven enbereiken. Onder 'cursus' verstaan we in dit verbandeen studieonderdeel (vak), practicumcyclus, hetschrijven van een scriptie onder supervisie, etc.; het"lag ook een opleiding in haar geheel zijn. Een cursus is een voorbedachte opeenvolging van doelgerichte onderwijs en studieactiviteiten voor cén ofmeer studenten.