Het sprookje van de wolfskinderen

Samenvatting

Vrij algemeen, zij het niet onweersproken, gaat mener tegenwoordig van uit dat men bij de mens niet,zoals dit bij dieren het geval is, kan spreken van 'natuur', maar dat hij een 'geschiedenis' heeft, dat hijjiaar een uitdrukking van Merleau Ponty, niet is'espèce naturelle', maar 'idéé historique'. Het vraagstuk naar de verhouding van de gegevens van de aanleg en de invloeden van de omgeving (nature versusnurture; nature and nurture) duikt voorzover ik kannagaan voor het eerst op in een fabel van La Fontaine, waarin hij constateert dat vele 'Caesars' doorhun opvoeding 'Laridons' worden en omgekeerd.Laridon is bij hem de naam voor een weinig flink,laf persoon. Verder hebben zich in de 17e en 18eeeuw o.m. Cats, Comenius en Linnaeus met hetVraagstuk bezig gehouden. ^ Vooral in de achttiendeeeuw wordt de kwestie een gespreksthema onder hetgrote publiek: de door een slechte cultuur bedorven'bon sauvage' die door een juiste opvoeding een'homme morale' kon worden. De bewijzen voor dejuistheid van deze hypothese waren echter moeilijkte leveren. Men treft n.1. de mens overal ter wereldaan in een cultuursituatie, ook al is deze nog zo eenvoudig, onvolkomen of primitief. Waar de mens vanVoor de cultuur te vinden zou zijn bleef lang eenonbeantwoorde vraag. Men kan zich dan ook hetenthousiasme voorstellen toen in 1799 in Aveyroneen 11jarige jongen werd gevonden, waarvan menVeronderstelde dat hij buiten menselijke invloedenWas opgegroeid, een echt specimen van de bonsauvage dus, waaraan de opvoeding in dit geval inpersoon van Itard haar almacht kon bewijzen.Een bewijs, slechts half gelukt zoals we weten, want'Victor' leerde wel het een en ander, maar zijn achterlijkheid trok hier al spoedig een grens. 2 Verderebewijzen zag men in Gaspard Hauser en later inallerlei andere verwaarloosde en verwilderde kinderen, die echter toch te weinig gegevens opleverden.Anders was dit met de zgn. wolfskinderen, waaronder Amala en Kamala uit India, die wereldberoemdberden. Naar aanleiding van hun ontdekking zijn ertientallen wetenschappelijke artikels verschenen,werden er sociologische handboeken omgewerkt,moesten er pedagogische theorieën worden herzienof ontleenden ze er minstens argumenten aan. In oktober 1920 optdekte de missionaris L. A. J.Singh deze twee meisjes, verzorgde ze in zijn weeshuis tot hun dood en hield daarvan een verslag bij,dat met een commentaar bewerkt werd door de bekende psycholoog A. GeselH en dat later in extensowerd uitgegeven door Prof. Zingg, die het opnamin een groot werk over allerlei door dieren 'opgevoede' kinderen.®