Onderwijsplanning als instrument van onderwijsbeleid (deel 2)

Samenvatting

Jn onze begripsomschrijving in 2.6.2 hebben wijreeds aangegeven, dat onderwijsplanning een uit|iieerdere, ineengeschakelde fasen bestaand proces's; een zogenaamd 'multifasaal proces' (Riesenkamp). Met betrekking tot het aantal fasen, dat hetplanningsproces zou moeten omvatten en ten aanzien van de volgorde van de fasen bestaat bij de"leeste auteurs, die faseringen geven, weinig eensgezindheid. Furck (1969) onderscheidt in zijnHexagon der Planung' 6 fasen, Lassahn (1969) 4,Widmaier en Bahr (1966) onderscheiden er 12,Clement (1972) 14, Rolff (1970) 10, de UNESCO(1970) 4, het Ministerie van Onderwijs en Wetenschappen (in diverse interne diskussienota's) 10 enVelema (1972) 8, terwijl wij, zoals in 5.3 nog zalblijken, onderwijsplanning gerealiseerd zouden willen zien in een 13 fasen omvattend proces. Zo men al tengevolge van de onderling somssterk divergerende faseringen enige onduidelijkheid kan bespeuren, dan wordt die zo mogelijk nogvergroot door het ontbreken van een genormaliseerde terminologie. Dit moge onder meer blijken uithet nogal gevarieerde woordgebruik van diverseauteurs, daar waar zij dezelfde of nagenoeg dezelfdeplanningsfase bedoelen aan te duiden. Dat dit deduidelijkheid, maar vooral de eenduidigheid nietten goede komt, behpeft geen betoog. Het verschaffen van enige duidelijkheid in deze onduidelijkheidvormt een andere reden voor het opnemen van deSynopsis van Faseringen (Fig. 3a).