Het Gesprek

Samenvatting

Er is een nieuwe druk verschenen van het boekje'Het Gesprek' van Dr. Musaph. Het is een vlot geschreven werkje dat zich makkelijk en plezierig laatlezen onder meer door het groot aantal voorbeeldenuit de praktijk van de schrijver. De schrijver heeftzoals hij het noemt de 'dynamischgenetische' benaderingswijze gehanteerd bij het schrijven, wat vrijvertaald hier op neer komt dat hij de verschijnselenduidt binnen het psychoanalytisch model. Dat betekent bijv. dat iemand die met het been zwaaitbehoefte heeft om zijn vrouw te schoppen, en datvrouw die haar benen tegen elkaar klemt, Uraadt het al, moeite heeft met de sexualiteit. Ik dacht dat hier de schrijver aan zelfoverschatting lijdt. De moeilijkheid is dat de gebruikte literatuur voornamelijk gekozen is met een sektarischebril op; het is psychoanalytische literatuur of caseworkliteratuur vanuit dezelfde analytische benadering. Het ongeluk wil nu dat na de tweede wereldoorlog 95% van het materiaal over gespreksanalysegeleverd is door de school van Rogers en Skinner.Het is onmoèelijk in 1972 een boekje over gespreksanalyse te schrijven zonder gegevens van Truax,Carkhuff, Matarazzo e.a. te gebruiken. Ook over demeer specifieke artspatiënt relatie zijn de laatste 5jaren boeiende researchverslagen verschenen. InIsrael deed Katz onderzoek over de artspatiëntkommunikatie waarbij hij een onderhandelingsmodel hanteerde. Korsch en Negrete deden belangrijkkwantitatief onderzoek in Los Angeles over het gesprek tussen arts en patiënt met behulp van de Balescategorieën. Ook deze gegevens ontbreken bij Musaph. De fout is dat de schrijver te selectief is geweest bij de keuze van zijn literatuur en in feiteverouderd materiaal aanbiedt.