Uit de praktijk van het onderwijsbeleid

Samenvatting

Er is aanleiding om nog eens over onderwijspolitiekte schrijven. Ze komt voort uit de verschijning van eenboeiend Penguinboek, getiteld The politics ofeducation (1971). Het staat op de naam van tweeEngelse oudministers van Onderwijs, Edward Boyle(conservative), die in de periode van juli 1962april1964 aan het Ministerie voor Onderwijs verbonden isgeweest, en Anthony Crosland (labeur), die vanjanuari 1965 tot augustus 1967 de leiding van ditMinisterie heeft gehad. i Maar Maurice Kogan, diein verschillende functies nauw bij het Engelse nationale onderwijsbeleid betrokken is geweest, heeft inde totstandkoming van dit boek een belangrijk aandeel gehad (hij is thans hoogleraar aan BruneiUniversity). Hij heeft beide oudministers geïnterviewd en daarbij juist die vragen gesteld, welke lichtkonden werpen op de essentiële aspecten van hetministerschap. Hij heeft de uitkomsten van zijn gesprekken bovendien in een inleiding systematischsamengevat. Het werk is van verklarende voetnotenyoorzien op bijna alle plaatsen, waaraan de nietingewijde lezer daar behoefte aan kan hebben. Er isook nog een trefwoordenregister. Daarbij verdient vooreerst te worden opgemerkt,dat de rol van het Ministerie van Onderwijs in hetonderwijsbeleid in de zestiger jaren aanzienlijker isgeworden dan tevoren. De administratieve structuurbrengt met zich mede dat de minister overwegenddoor tussenkomst van de 169 Local Education Authorities (L.E.A.'s) opereert. 3 De Education Actvan 1944 omschrijft 's ministers taak als volgt:'to promote the education of the people of Englandand Wales and the progressive development ofinstitutions devoted to that purpose and to securethe effective execution by the local educational authorities under his control and direction of the nationalpolicy for providing a varied and comprehensive