Theoretische en praktische pedagogiek:
Samenvatting
Ik moet wel beginnen met Creemers en Kosterdank te zeggen, simpel omdat ze en nogal uityoerig gereageerd hebben op mijn artikel over'Theoretische en praktische pedagogiek' in hetjanuarinummer (pg. 112) van 1971 van dit tijdschrift i). Sinds ik in 1938 als redactiesecretarisaan 'Pedagogische Studiën' werd verbonden endaarin begon te publiceren, is me dit nog nieteerder overkomen. Als beoefenaren van de wetenschap der opvoeding discussiëren we blijkbaar niet graag onderling. We prefereren de monoloog boven de dialoog, waardoor we ons ongetwijfeld veel narigheden van het lijf houden.Want discussiëren op wetenschappelijk pedagogisch terrein is een vermoeiende en vaak zelfseen ontmoedigende bezigheid. Natuurlijk voorbeide partijen. We beschikken nu eenmaal nietover eenduidige symbolensystemen zoals b.v. dewiskundigen en de chemici, maar moeten ons behelpen met woorden, die vaak meerduidig zijn, en'^et formuleringen, die al net zo polyinterpretabel zijn. Met alle gevolgen van dien, met name het"lisverstaan van elkaar en het langs elkaar heenredeneren; en dat alles dan bij de gunstige veronderstelling dat men elkander wil begrijpen.Wat niet altijd vanzelfsprekend lijkt te zijn.
