Een pleidooi voor „Freiräume"
Samenvatting
Brezinka formuleert in het juli/augustus nummer vandeze jaargang van Pedagogische Studiën een nogalscherpe kritiek van 'die Pädagogik der Neuen Linke'(jrg. 1972, p. 281302; indien er verwijzingen zijnnaar dit artikel, wordt tussen haakjes slechts hetcijfer van de pagina aangegeven). Zijn 'Analyse undKritik' (281) bevat vele interessante punten, metname lijken van belang 'die anthropologische Grundannahmen' (287 e.v.). Een nuancering vanuit een meerdoor historisch besef geleide overweging zoals diedoor Wilmink gegeven wordt, lijkt echter een zeernoodzakelijke aanvulling. Daarmee wordt immerseen meer open kijk op de toekomst mogelijk. Het zouJ^unnen dat Wilmink daarin heel wat beter slaagtdan Brezinka, al delen we niet de optimistischeVerwachtingen over de mogelijkheden van een'sociale technologie' type 'van Beugen'. Maar, hoedan ook, met Wilmink meedenkend komt men totenigszins andere konklusies als Brezinka. Tochmenen we dat daarmee de zaak niet is afgedaan. Hetbetoog van Brezinka vertoont nl. enkele methodologische onvolkomenheden die misschien niet directopvallen. Temeer daar niet uitgesloten is dat menhet betoog leest vanuit een zeer begrijpelijke, emotionele impuls: 'eindelijk iemand die duidelijke taalspreekt en die de linkse vlerken op hun plaats zet'. Aan de andere kant van de lijn staan de slechten,'die Neue Linke'. Hier vinden we nog overdadiger'waarderende' woorden; we vinden die ook daarwaar eenvoudige beschrijving mogelijk, zinvol endaarmee meer rationeel zou zijn, meer in overeenstemming met 'das kritische Denken' (Brezinka 3,197; ook 159):
