Enkele kriteria voor een onderzoekbeleid in de onderwijsresearch
Samenvatting
Sinds enige tijd wordt in Nederland een diskussiegevoerd over het wetenschapsbeleid. Met DeMoor willen wij benadrukken dat het in zo'nbeleid niet alleen gaat om de bevordering van dewetenschapsbeoefening, maar vooral om hetmaatschappelijk nut van de wetenschapsbeoefening te vergroten (De Moor, 1970, 177). Het isnaar onze mening onverstandig jaarlijks grotebedragen voor wetenschapsbeoefening uit tegeven zonder dat men zich afvraagt welke maatschappelijke relevantie deze wetenschapsbeoefening in zich draagt. Krauch (1971) wijst in ditverband op het bestaan van de theorie der omkering van de relatie tussen doel en middel.Voorstanders van deze theorie poneren dat nietgezocht moet worden naar mogelijkheden voorvan te voren vastgestelde doeleinden, maar omgekeerd dat voor reeds geschapen mogelijkhedenachteraf doelen dienen te worden gevonden.Krauch beschouwt deze omkeringstheorie alseen uitbreiding van de theorie, dat de wetenschapzich volgens interne, autonome wetmatighedenontwikkelt. Hoewel De Moor aan de ene kant pleit voorhet hanteren van rationele argumenten bij hetnemen van beslissingen in het wetenschapsbeleid,is hij aan de andere kant een voorstander van hetlaissezfaire principe. Dit laatste uitgangspuntmaakt het hanteren van rationele argumentenwel een stuk ingewikkelder. Immers hoe kunnenbelangrijke prioriteitsbeslissingen over onderzoeksgebieden en Projekten genomen wordenals een laissezfaire principe blijft domineren?
