Geistige Aktivierung von Intelligenz geminderten.

Samenvatting

De schrijver bespreekt in een inleidend hoofdstukuitvoerig de doelstellingen van de schoolopvoedingin de D.D.R. en de noodzaak, het onderwijs aankinderen met intelligentiedefecten zo in te richten, datook zij zoveel mogelijk deze doelen bereiken. Wevinden in zijn boek weer het sterke accent terug datin de communistische landen gelegd wordt op degrote invloed van het maatschappelijk milieu, inclusief de opvoeding. Interessant is te lezen, in hoeverredeze theorie nu t.a.v. de 'Hilfsschulkinder' gehandhaafd wordt. Aansluitende bij Soväk wordt gesteld,dat de 'Defektivität' in zijn totaliteit niet onveranderlijk is. Onveranderlijk kan slechts het medeveroorzakende organisch defect zijn; maar de Defektivität,dat is de gestoordheid van de relatie tussen individuen gemeenschap, is in hoge mate door de opvoedingbeïnvloedbaar. Becker, zich in de termen van decybernetica uitdrukkend, ziet het dan ook als de taakvan wie hij Rehabilitationspädagogen noemt, omhèn te helpen, bij wie de gewone 'verhaltensdeterminierenden Prozesse der Wechselwirkung zwischeninnerem und äusserem System' niet het gewensteeffect hebben. In zijn onderzoek werden 13 experimentele klassenbetrokken; naast elk daarvan stond een zoveel mogelijk vergelijkbare controleklas. In de experimentele klassen werd gedurende 3,5 maand onderwijs in'vergelijken' gegeven. Er bleek een duidelijke winstin de prestaties van de experimentele groepen teworden bereikt. Onderzoekstechnisch is belangrijk,dat de leerkrachten van de experimentele klassen zeervrij waren in de vorm en in de mate waarin zij ditvergelijken onderwezen. Zo varieerde het tijdens deonderzoeksperiode gegeven aantal 'lessen in vergelijken' tussen 80 en 203. De verschillen tussen deafzonderlijke experimentele groepen en de bijbehorende controlegroepen lopen dan ook sterk uiteenMen vraagt zich bij het lezen van de verslagen wel afof hier werkelijk meer dan een typische oefening vanvaardigheid werd bereikt. Is 'vergelijken' voor dezekinderen nu een stuk 'innere Entwicklung' geworden,waarmee echt zelfstandig geopereerd kan worden iodagelijkse situaties? Het gegeven, dat de beste leerresultaten bereikt worden wanneer de kinderen eenvast vergelijkingsmodel (een alogrithme, zegt Bröse)volgen, is instructief; het maakt, dat de vraag, of zein dagelijkse situaties in staat zullen zijn om de belangrijke vergelijkingspunten uit een hele rij gegevenste lichten, zich extra opdringt.