De pedagogiek van Jan Arnos Comenius
Samenvatting
De taak, die Comenius (15921670) in zijn meestbekend geworden werk de Grote Didactiek aan de opvoeding toewees, eerst in de Tsjechische versie van het werk (1632) en later in de Latijnse beweikingde Didactica Magna (1638)te weten de instructie van alle wezenlijke dingenaan alle mensen in functie van de renovatie vanmens en wereld, leidde in toenemende mate tothet besef dat zulk een taak slechts gerealiseerdzou kunnen worden door middel van een in alleopzichten universele overdracht. ^Om dit hoofdprobleem met succes te kunnenuitwerken oriënteerde Comenius zich aan dewijsgerige kennistheorie, de pansofie. Uitgaandevan de pedagogischdidactische vraagstukkenvan zijn tijd benaderde hij de pansofie met alsvoornaamste doelstelling: het verkrijgen van denodige richtlijnen voor een systematische opbouw van zijn pedagogische inzichten en didactische ervaringen. Vanaf het begin van zijn pedagogische activiteit eiste Comenius op grond van pedagogische,maar bovenal op grond van theologische, cultuur en natuurfilosofische overwegingen een integrerende en coördinerende werking van depansofie. De wijsgerige bevestiging van zijn pansofisch gezichtspunt achtte Comenius a priorigegeven op grond van het harmonisch karaktervan de natuur en de parallellie van denken enzijn.
