SCHRIJFPATRONEN BIJ HET AANVANKELIJK SCHRIJFONDERWIJS
Samenvatting
Een persoonlijke herinnering moge hier voorafgaan:Uit eigen kleuterjaren herinner ik mij nog levendig, dat ik veel tekende. Dit moet spontaan zijn opgekomen, want in mijn omgeving wasniemand die tekende. De heugenis van dit tekenen is mij bijgeblevenals een aandachtig zich verdiepen en moeizaam op papier brengen.Maar met het eerste schrijven was het heel anders. Dat werd in mijßomgeving veel gedaan en ik had het dikwijls met bewondering gadegeslagen. Daarbij gingen de vingers van mijn vader in rustige cadansop en neer alsof het geen aandacht kostte, zo vlug, zo vlot, zo sierlijk,zo vanzelf. Dit ging ik nabootsen. Maar aanvankelijk wilde dat nietlukken. — Totdat op een dag, geheel onverwacht, door mij iets ophet papier geworpen werd, met voor mijn besef vlugge, doorgaandebewegingen. Daarbij had ik onmiddellijk de zekerheid: Dit is het! Nu moet ik iets geschreven hebben! — Opgetogen ging ik vragen, water stond en direct beduidde men mij: Dat is een M! — Hoewel ditantwoord mij teleurstelde, omdat het mij niets zeide, had ik toch hetaangename prestatiegevoel, iets te hebben geschreven, dat door anderen gelezen kon worden.Vanaf dit moment werden papier, muren en bewasemde ruiten vlotvolgeschreven met M's, waaruit blijkt, dat het schrijven van die Mook al spoedig geautomatiseerd was. Waarde collega's, aangenomen mag worden, dat menigeen onder Üeen soortgelijke herinnering bewaart.Wanneer wij volwassenen ons thans afvragen, wat dan wel datessentiële verschil is tussen tekenen en schrijven, dat zelfs door eenkleuter kan worden aangevoeld, kan het antwoord niet anders zijn»dan dat bij het schrijven het automatisme al vroeg een rol speelt eodat dit met het tekenen niet het geval is, althans niet in dezelfde mateDat automatisme is een wonderlijk verschijnsel, waarvan wij fysiologisch heel weinig weten, maar dat wij dagelijks ervaren.Elders schreven wij betreffende het automatisatieproces o.m.: ^ „Water na het leren met het bewegingscomplex in ons psychofysisch levengebeurt, hoe het verworven vermogen tot uitvoering van de bewegioSzich spontaan verder ontwikkelt, is een der wonderlijkste verschijn'
