VERSLAG VAN EEN ONDERZOEK NAAR HET VERBANDTUSSEN BLOKSCHRIFT EN TAALSTOORNISSEN

Samenvatting

De Teleacuitzending op 21 april 1965, waarin Mej. Drs W. J. Bladergroen een uiteenzetting gaf van de vele soorten van taalstoornissen, die bij normaalintelligente kinderen kunnen voorkomen, is de direkte aanleiding tot dit onderzoek geweest. Wat was het geval? Om de soorten foutente demonstreren, die leeszwakke en woordblinde kinderen in het zuiverschrijven maken, werden diktées van 3 „patientjes" op het scherm geprojecteerd. Het trof mij, dat alledrie handschriften in blokschrift warengeschreven. Mij was bekend uit een vorig onderzoek betreffende deschrijftechnische aspecten van blokschrift en lopend schrift (i), dat inDen Haag op de openbare scholen in 1964 32,9 % van de leerlingen blokschrift leerden. Dit percentage is op de katholieke, protestant christelijke en neutrale scholen minder. Het kan ook van stad tot stad wisselen. Dat dit percentage in Groningen en omstreken zo hoog zouliggen, dat hiermee verklaard zou zijn, waarom alledrie kinderenblokschrift schreven, lijkt ongerijmd. Het blokschrift heeft zijn grootstebloei gehad tussen de jaren 19201957. Sinds de uitgifte van het Normblad door de Hoofdcommissie voor de normalisatie van het schrijfonderwijs in 1957, is er een duidelijke teruggang van het blokschrift als uitgangsschrift voor het schrijfonderwijs te constateren. Men staat nu openvoor de psychologische achtergrond van het schrijven en voor de waardevan het persoonlijke handschrift.De volgende probleemstelling diende zich zelf aan:Is het toeval, dat deze drie gedemonstreerde patientjes allen blokschriftschreven? Op een zo klein aantal is dit niet onmogelijk. Anders gezegd:Bestaat er verband tussen het gebruik van blokschrift en het manifestworden van een funktionele stoornis, die leeszwakte zou kunnen veroorzaken.