SAMENWERKING TUSSEN HISTORICI EN BEOEFENAREN DER HISTORISCHE PEDAGOGIEK

Samenvatting

„Zo oud ais de wei cid bijna is het contact van ouders en kinderen. En evenoud zijn de problemen". Deze wijze woorden vindt men op een van deeerste bladzijden van het aardige boekje van Dr. Jaap Meyer: Lieveouders. Brieven van beroemde Nederlandse kinderen. De geschiedenis vandat contact en van die problemen vormt een van de objecten van studieder historische pedagogiek. Meyers boekje geeft een kijkje op een episodeuit de geschiedenis der gezinsopvoeding, een geschiedenis waarvan we inNederland nog maar weinig weten. En wat de school betreft is men zekerniet verder. In het gedenkboekWolters „Honderd vijf en twintig jarenarbeid op onderwijsterrein 18361961" schrijft Dr.I. J.Brugmans: „Degeschiedenis van het onderwijs heeft in de Nederlandse historiografie totdusverre niet de plaats gekregen, die zij verdient____De verwaarlozing van het onderwijs door de Nederlandse historiografie is overigens geen toevallige en ongemotiveerde omissie geweest. Onze historici mogen hetverwijt der verwaarlozing terugkaatsen naar de onderwijsdeskundigen,die van onvoldoende historische bezinning op hun arbeid blijk hebbengegeven. Waar is het boek, dat de geschiedenis van de didaktiek bij hetlager, bij het voortgezet onderwijs in ogenschouw neemt? Het bestaatniet".